Vrijdag 17 mei

Vandaag richting Polen. Meer dan twintig jaar geleden zijn we met de kinderen al eens naar Polen geweest. Onze Damien was het daar niet zo mee eens en riep: Wie gaat er nu naar Polen, daar wonen ijsberen! Wij hebben toen het zuiden van Polen tot de grens met Oekraïne ontdekt en bij thuiskomst zei Damien tegen iedereen: Weet je waar je eens heen moet gaan, naar Polen! Nu gaan wij dus het noorden van Polen ontdekken. We rijden eerst nog langs de Oostzeekust en zien de onvermijdelijke attributen in de tuinen staan: ankers, boeien en strandstoelen. Ook de winkeltjes zijn een uitdragerij van schepjes, strandballen, zonnehoedjes en zonnebrandcrème. We zien wel meteen dat er heel erg gewerkt wordt aan de infrastructuur daar de weg voorheen een aaneenschakeling van borden met uitholling overdwars was, zijn er nu al heel knappe wegen. De hele dag, zo’n 350 km rijden wij over en langs de aanleg van een 4-baans snelweg, de S6 die met Europese subsidie wordt gerealiseerd, werkelijk elke kilometer wordt er gewerkt. Onze routeplanner kan het af en toe niet meer aan zoveel veranderingen. De stukken provinciale weg leiden ons langs huizen met enorme houtstapels als wintervoorraad en ruige natuur waar we weer een vos in het veld spotten. Door de vele wegwerkzaamheden wordt het een lange reisdag en wisselen we elkaar af want we willen vandaag toch wel Gdansk bereiken. En inderdaad, even na half acht bereiken wij een scheepswerf in Gdansk die wat camperplaatsen aan de kade aanbiedt. Voor nu doen we het er maar mee alleen omdat het op loopafstand van het centrum is maar mooi is anders. De beweging Solidarność (solidariteit) is ontstaan in deze historische scheepswerf van Gdańsk. De beweging heeft haar wortels in de arbeidersstaking van 1970, die bloedig onderdrukt werd door de communistische partij. Tien jaar later dwong een nieuwe golf van stakingen de regering tot toegevingen, die ertoe leidden dat in 1980 de historische overeenkomst met Lech Wałęsa werd ondertekend.

De volgende ochtend de wandelschoenen aan en op pad, eerst langs de vergane glorie van de scheepswerven waar we wel het verwerken van polyester ruiken en mensen aan het werk zien, ook liggen er her en der verschillende mallen van boten, maar het geeft een troosteloze en vooral verwaarloosde indruk. Ook de mallen van de Belgische ETAP-werf (de bouwer van onze zeilboot) zijn na het faillissement naar Polen vervoerd. Nu we dit hier zien begrijpen wij waarom die mallen na enige tijd niet meer bruikbaar waren. Bij het begin van de stad komen we bij de bekende toegangspoort naar de Lenin Scheepswerf, waar de stakingen en daarna de hervormingen begonnen, met nu vlak daar naast het gedenkteken voor de doden die gevallen zijn tijdens de staking van 1970.

Dan buigen we af om de oude stad in te gaan. Gdansk is een stad met een lange geschiedenis, in de oudheid was hier al bewoning. Onder invloed van Lübeck sloot Gdansk in 1361 zich ook aan bij de orde van Hanzesteden. De stad is afwisselend in handen van de Duitse orde (Teutoonse ridders), de Poolse Kroon èn is 300 jaar een autonome vrijstaat geweest. In die laatste periode kwam het tot grote bloei en was de stad meer bekend onder zijn naam Danzig. In 1793 kwam het weer in handen van Pruisen. In de tweede wereldoorlog werd Gdansk door de aanhoudende bombardementen voor 80% verwoest.

Reeds in 1948 begon men met de wederopbouw en naar foto’s en oorspronkelijke bouwtekeningen en documenten werd de stad weer opgebouwd zoals zij in 1930 was geweest. Veel internationale architecten hebben er aan mee gewerkt ook uit Nederland. Nu zie je een oude gevel met daarachter een modern huis. Het is echter zo mooi gedaan dat je werkelijk loopt te genieten. En op het terras wordt zowaar ons favoriete merk espresso geschonken.

Natuurlijk moeten we ook een kijkje nemen bij de beroemde Kraanpoort uit de Middeleeuwen, de Brama Żuraw is een stadspoort die tevens als havenkraan diende. Ongelofelijk dat dit bouwwerk toen al in staat was om een last tot 4 ton te hijsen.

Ook geheel nieuwe huizen zijn in zo’n goed aansluitende stijl gebouwd dat het werkelijk bijzonder mooi is. Ik kan een stedentrip zeker aanraden.

We wandelen heerlijk over de kade langs de cafeetjes en de bootjes totdat wij weer terug willen naar de overkant van de rivier maar wat blijkt, de wandelbrug staat hier het hele uur open voor de boten en slechts twee keer per uur gaat de brug voor 5 minuten naar beneden en mogen de wandelaars naar de overkant lopen. Dus wij sluiten aan bij de vele wachtenden om straks de brug te kunnen oversteken.

Weer aan de andere zijde van de rivier lopen wij nog door wat leuke straatjes en over pleintjes terug naar de camper op het haventerrein. Een heerlijke dag maar de kade bij de scheepswerf lokt niet voor nog een nachtje dus breken we op en rijden een klein stukje verder buiten de stad. We overnachten op een prima kampeerterrein bij Malbork en kunnen nog tot laat in de avond buiten zitten.

We hebben onze hele reis al mooi weer en ook vandaag weer een stralende dag dus weer vroeg de wandelschoenen aan en naar het kasteel aan de overkant van de brug. Het grootste kasteel van Europa en tevens het grootste bakstenen gebouw ter wereld, het is werkelijk enorm. Met een audioguide dwalen wij rond en komen steeds meer te weten over de geschiedenis van dit gebied. Na de tijd van de kruistochten naar het heilige land hadden de ridders eigenlijk niets meer te doen. De Grootmeester van de Teutoonse kruisridders (ook wel de Duitse Orde genoemd) vestigde zich op kasteel Malbork. Bij gebrek aan een oorlog gaf de Paus hen toestemming om het volgens hem nog heidense Noorden (Scandinavië) en Oosten (het Baltische gebied) te Christianiseren. Die volkeren hadden de keuze, of Christen worden of je kop er af. Met de vrijbrief van de Paus op zak hakten de Teutoonse ridders er vervolgens lustig op los. Het slot Malbork is in onze streken bekend geworden onder zijn Duitse naam Slot Mariënberg.

Echter na de slag bij Tannenberg in 1410 boette de Duitse Orde zoveel aan kracht in dat de Poolse kroon slot Malbork weer overnam. Wij als geschiedenis freaks zijn helemaal in ons element, sorry voor onze lezers????. Een prachtige exposite over de handel en kunstnijverheid van Barnsteen, dat al eeuwen aan de Baltische zeekust gevonden wordt en in de prehistorie al tot in Egypte verhandeld werd.

Ook dit kasteel is flink verwoest in WOII maar weer geheel gerestaureerd. Zo heeft het slot vele bewoners en veranderingen ondergaan. We wandelen vandaag ruim 7 km door het kasteel en zijn er 5 uur mee zoet omdat er zoveel te zien, te lezen en te luisteren valt. Op de terugweg krijgen wij voor het eerst tijdens onze reis een regenbui over ons heen maar voor we bij de camper zijn is het alweer droog.

We rijden vandaag richting Mazurië het duizend merengebied van Polen. We hebben een camping gekozen waarvoor wij de laatste kilometer over een zandweg door het bos moeten hobbelen. Vlak voor we het terrein bereiken loopt er op zijn dooie gemak een vos voor ons uit over het zandpad. We komen uit op een zeer eenvoudig terrein, aan de rand van een meer. Zo heerlijk rustig dat we besluiten even twee nachtjes te blijven om te genieten van de stilte. Dus de volgende dag lekker lezen, haken en luieren en kijken naar de vele Poolse zeilboten die langs varen. Voor de nacht komen er ook een aantal boten aan de steigers liggen, heel ontspannend dit sfeertje. Wel ’s avonds last van de muggen bij al dit water.

Van het sanitair moet je echter niet te veel voorstellen want dat is één kraan en een paar houten WC hokjes boven een diep gat, het is uit de kampeertijd dat mijn ouders jong waren maar het kraanwater is drinkbaar. En ach, wij hebben alles in onze camper bij ons dus er is geen enkel probleem.

Maar dit is het duizend meren gebied, dat willen we toch wel verkennen en dus de volgende dag op de fiets. Een route eerst over een zandweg door het bos en nog maar net op pad zien we al een hert staan aan de rand van een open plek in het bos.

Even verder een verontrustend waarschuwingsbord dat er bijtende paarden lopen en dat we die niet moeten storen. En jawel, even verder een kudde prachtige paarden met een veulen en wij fietsen er rustig langs, de paarden houden ons scherp in de gaten maar grazen rustig door. Het blijkt hier een gebied te zijn waar het Konik paard gefokt en beschermd wordt. De Konik is klein en een half-wild ras wat verwant is aan de Tarpan, een uitgestorven Oost-Europees paard. Ze zijn mooi met hun grijze vacht, in Nederland worden ze ook uitgezet in natuurgebieden.

Aan de noordkant van de landtong waarop wij fietsen is een kleine jachthaven met toch echt wel een heus formaat zeilboot, een gemiddelde romplengte van 27 tot 30 voet ligt daar afgemeerd. De meeste op de mediterrane manier, de kont tegen de kade en de boeg aan een verankerde meerboei vastgemaakt. Aan de andere kant van deze landtong ligt een groter meer met ook een zeer knappe jachthaven. Voor ons is het een openbaring dat dit zo’n uitstekend zeilgebied is. Het grootste meer is ongeveer half zo groot als het Markermeer en alle meren zijn met elkaar verbonden door smalle watertjes, een sluis of een vaste brug. Het zijn wel meest huurboten die hier varen.

Terug bij de camper maken we alles klaar voor vertrek want we trekken vandaag nog een stukje verder over een prima provinciale weg. Het vordert lekker maar dan willen we nog even boodschappen doen. Kijk een Lidl, ideaal karretje weer helemaal vol maar geen kassa open alleen een zelfscan. Op zich geen probleem zou je denken, maar dan slaat het noodlot toe deze zelfscan slaat constant op tilt en ga dan maar eens tussen die Poolse teksten op het scherm kijken wat je moet doen. Assistentie erbij en opgelost! Helaas vijf scans verder weer op tilt en weer assistentie erbij. Nu voordat wij alles gescand hadden was de assistentie vijf keer langs geweest. Afijn, een uur later reden wij weer verder.

Bij Augustow is er weer een zandweg die naar een mooie camping leidt, op een landtong staan we helemaal alleen. Aan de ene kant zien we de zon prachtig ondergaan en aan de andere kant komt er een mooie volle maan op zetten. Wel weer muggen maar nu steken wij ons brandertje aan die wij als tip van Helmig (één van de medereizigers in Marokko) hebben gekocht en dat dingt werkt echt super. Binnen tien minuten durft er geen mug meer in onze buurt te komen en wij kunnen nog lang in de avond buiten zitten. Helmig, bedankt voor deze gouden tip! Er is hier geen receptie of enig ander levend wezen te zien maar rond 20:00 uur komt er toch een mannetje het terrein oprijden om onze €11,75 te innen voor de overnachting. Wij genieten van onze laatste avond in Polen.