Techniek

Buitenzijde

Ook aan de buitenkant van de camper heb ik wat kleine aanpassingen gedaan.

Omdat vorige zomer in Schotland de rechter buitenspiegel eraf was gereden leek het mij verstandig om beide spiegels – model insect – wat meer te laten opvallen. Door zijn grijze striping lijkt onze camper van de voorkant gezien veel smaller dan de wagen in werkelijkheid is. Aan dit optisch bedrog moest dus iets gedaan worden. In eerste instantie dacht ik de spiegelkappen felgeel te wrappen maar een echt fraai gezicht is dat nou ook weer niet. Daarom heb ik gekozen voor een witte retro-reflecterende folie, dat is net zo een soort folie die je ook op hulpverleningsvoertuigen ziet waardoor die heel erg goed opvallen. Deze 5 cm brede strips heb ik op beide buitenspiegels aangebracht maar ook aan de achterzijde van de voorwielkasten en voorop net onder de lampensets.

Bij aankoop hebben wij de camper meteen laten voorzien van een grote knik arm-luifel van 450 cm breed en met een uitval van 250 cm, dat is vooral bedoeld om in hete landen wat schaduw te kunnen creëren maar ook om bij lichte regen nog beschut buiten te kunnen blijven zitten zodat je niet meteen binnen hoeft te gaan schuilen.

Tevens heb ik bij de aankoop opdracht gegeven om een level systeem te laten installeren. Daarvan zijn er grofweg vier systemen, het meest gebruikte is het bekende kunststof oprijblok waarbij je de camper op een soort keg rijdt en op die manier probeert de camper horizontaal te stellen. Het v oordeel is dat deze keggen voor een paar tientjes al te koop zijn. Het nadeel hiervan is dat met soms met bagger besmeurde vrij grote keggen in je camper moet opbergen.

Bij aankoop hebben wij de camper meteen laten voorzien van een grote knik arm-luifel van 450 cm breed en met een uitval van 250 cm, dat is vooral bedoeld om in hete landen wat schaduw te kunnen creëren maar ook om bij lichte regen nog beschut buiten te kunnen blijven zitten zodat je niet meteen binnen hoeft te gaan schuilen.

Tevens heb ik bij de aankoop opdracht gegeven om een level systeem te laten installeren. Daarvan zijn er grofweg vier systemen, het meest gebruikte is het bekende kunststof oprijblok waarbij je de camper op een soort keg rijdt en op die manier probeert de camper horizontaal te stellen. Het v oordeel is dat deze keggen voor een paar tientjes al te koop zijn. Het nadeel hiervan is dat met soms met bagger besmeurde vrij grote keggen in je camper moet opbergen.

De tweede niet zo heel vaak gebruikte methode is een luchtzak die je leeg onder het wiel legt en vervolgens oppompt waardoor de camper een weinig omhoog komt. Het grote voordeel hiervan is dat het systeem vrijwel niets weegt, nadeel is dat ze nog wel eens willen klappen (en dan bedoel ik niet applaudisseren)

Het derde systeem is een set van twee of vier hydraulisch bediende hefbenen waarbij de camper volautomatisch horizontaal wordt gesteld. Het voordeel van dit systeem is het grote bedieningsgemak. Het nadeel is het gewicht van de vier pers-cilinders, de compressor en de hydrauliek leidingen samen met de vrij forse prijs van rond € 7.500,= inclusief installatie.

Het vierde systeem is de elektrische variant op het hydraulische systeem. Hierbij klappen er vier horizontaal onder de camper gemonteerde stelpoten om naar een verticale stand waarna de poten nog 14 cm kunnen uitschuiven en daarbij de camper volautomatisch horizontaal gestellen. Het voordeel van dit systeem is dat het ongeveer de helft kost van het hydraulisch systeem en ook veel minder weegt. Het nadeel is dat er altijd voldoende ruimte onder de camper moet zijn om de stelpoten van de horizontale stand naar de verticale stand te laten zwaaien.

Een ander voordeel is dat je deze poten, die elk 2.500 kilo kunnen heffen ook als krik kan gebruiken wanneer je een wiel moet verwisselen.

Voor onze camper heb ik deze elektrische variant gekozen van het merk TESA, vooral omdat wij er toen nog van uitgingen dat wij waarschijnlijk wel onder de 3.500 kilo maximaal toegestane gewicht zouden blijven. Helaas in de praktijk bleek dat anders uit te pakken.

Over een wiel gesproken, een camper wordt zonder reservewiel geleverd. Okay, je krijgt er een pompje bij met een soort pur-schuim-vanillevla-achtig spul dat je in de lekke band kan spuiten zodat je daarmee rijdend een garage kan bereiken. Handig zou je denken. Mis! Het kost je een buitenband omdat dit spul niet meer uit je wiel te verwijderen is. Met die kennis in mijn achterhoofd (ja, helaas ik ben ervaringsdeskundige) heb ik besloten een reservewiel onder de camper te monteren. Ja onder en niet in de garage. Wanneer het reservewiel in de garage wordt vervoerd komt dat gewicht helemaal achterin de camper te hangen. Wanneer je het reservewiel onder je camper monteert breng je dat gewicht tot vlak achter de achteras, en het scheelt ook nog eens bergruimte in je garage. Bijkomend nadeel is wel dat je op je buik op de rijbaan moet liggen om dat wiel onder de auto vandaan te krijgen. Om het mijzelf makkelijk te maken heb ik er een wielkraantje annex reservewielhouder onder gemonteerd zodat ik het 65 kilo zware wiel makkelijk aan een kabeltje kan laten zakken en na gebruik weer tegen de wagenbodem ophijsen.

Omdat campers nog altijd gewild zijn bij het inbrekersgilde heb ik wat extra voorzorgsmaatregelen getroffen.

Op de toegangsdeur naar de leefruimte heb ik een Thule inside-out G2 oplegslot geplaatst waarbij het mogelijk is dat je het slot van buiten uit maar ook van binnenuit kan afsluiten en ontgrendelen. Op de chauffeursdeur én op de beide deuren van de garage heb ik een Thule door frame oplegslot gemonteerd met voor alle drie een gelijkluidende sleutel. Mocht ik onverhoopt mijn autosleutels verliezen dan heb ik ergens een van buitenaf bereikbare sleutelkluis met codeslot gemonteerd zodat ik de camper te allen tijde kan betreden.

Mochten er ondanks deze voorzorgsmaatregelen toch nog ongenode gasten binnen geraken dan is er altijd nog het Bear-Lock stuurslot annex startonderbreking.

Oorspronkelijk was het de bedoeling dat wij in april 2023 zouden vertrekken richting China. Eén van de tussenstops zou zijn in Moskou. Hoewel er een streng regime heerst is die stad allesbehalve veilig. Ik heb gelezen dat er een welige handel is in buitenlandse kentekenplaten. De Russische grijpgrage vingers demonteren een of beide kentekenplaten en vervolgens bieden die gasten jou aan je eigen kentekenplaten terug te kopen, en dat dit niet voor een rommelmarktprijsje is moge duidelijk zijn. Ik heb mij hiertegen gewapend door het kunststof frame alsmede de volledige kentekenplaat met polymeerkit vast te zetten. Wil je de kentekenplaten nu nog verwijderen dan zal je een haakse slijper moeten meebrengen.

Rechtsvoor, naast de bijrijder, is een bergvak aanwezig. Hierin heb ik allerlei gereedschap, kleine reserveonderdelen, een fles olie, een tankje AdBlue, een sleeplijn, (nu nog) de krik, trechter, WD40 en meer van dat spul opgeborgen. Alleen dat hok is aardedonker dus om het mijzelf (lees: de oude oogjes) makkelijk te maken heb ik aan de binnenzijde een 70 cm lange LED-strip gemonteerd die je met een schakelaartje kan aanzetten.

Omdat wij de een wintervaste camper hebben gekocht kunnen wij er ook mee op wintersport gaan. Alleen als je lang ergens staat is het glas van het voorraam en beide zijramen in de voorcabine een koudebrug. De overige ramen in de camper zijn dubbel uitgevoerd dus die dragen geen koude over. Om de koudebrug tegen te gaan hebben wij een wintervaste raamafdekking aangeschaft die over de drie glazen ramen wordt gespannen. Aan de zijde van de bijrijder heb ik buiten een wit keperprofiel geplakt waarin de pees van de afdekking wordt geschoven. Aan de andere zijde haken een paar flappen over de bestuurdersdeur en de boel staat strak, nog een paar shock-cords om het geheel naar onderen af te spannen en klaar. Overdag kan je, om meer licht binnen te laten, het middendeel openslaan en als de zon onder gaat klap je dat weer dicht.

Wat moeten wij zonder internet. Je zoekt onderweg van alles op over dat wat je wilt bezoeken of simpel een tutorial om iets onder de knie te krijgen.

Om verzekerd te zijn van betrouwbaar internet heb ik achteraan op het dak een dome geplakt met daarin 2 gsm antennes en 2 WiFi antennes. Die vier antennekabels zijn waterdicht door het dak gevoerd en komen in een van de twee hangkasten in onze slaapkamer weer tevoorschijn waar ze op een router-versterker zijn aangesloten. In dat apparaat zit een Vodafone data-kaart die automatisch inschakelt op het moment dat er door de antennes geen WiFi-signaal meer gezien wordt. Zodra er weer een WiFi-signaal gevonden wordt schakelt de datakaart automatisch weer af en dat alles onder het mom van een gratis signaal is voordeliger. Voor wie geinteresseerd is, ik heb de Travel Vision 4G WiFi Connect geïnstalleerd.

Zoals eerder beschreven heeft onze camper een naam “Caravanserai”, het zou mijn eer te na zijn als ik deze naam niet voluit op de kont van de camper zou afbeelden. Adel verplicht.

Een volgende keer meer maar dan over de garage.