De lente ontluikt steeds meer en meer, de bloesemregen dwarrelt al hier en daar naar beneden en de kale bomen worden groen van de nieuwe knoppen. Ook de dieren gaan op pad op verschillende plekjes worden we gewaarschuwd voor de paddentrek, het migreren van padden van hun leefgebied naar hun favoriete plek waar zij zich voortplanten. Langs de wegen zijn hele lange en lage schermen geplaatst om te voorkomen dat ze kunnen oversteken en worden platgereden nog voordat ze überhaupt op het vrijerspad kunnen gaan. De rivier de Elbe, die we inmiddels meerdere keren gekruist hebben, ontspringt hier in het Reuzengebergte op de grens van Polen en Tsjechië. Zo zwervend rijden we op donderdag Slowakije binnen, dat zichzelf in 1993 tijdens de Gentle Revolution heeft ontbonden van Tsjechië. Slowakije is duidelijk een meer agrarisch land en we overnachten dan ook bij een klein bergdorpje in het Lage Tatra gebergte, een uitloper van de Karpaten. De volgende ochtend wandelen we door dit schattige dorp Vlkolinec. Het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. De eerste schriftelijke vermelding van het dorp dateert uit 1376, het heeft nu de status van volksarchitectuurreservaat (zoveel punten bij Scrabble) gekregen, het dorp is het ultieme voorbeeld van een ongerept bergdorp in de Noordelijke Karpaten en bestaat uit meer dan 45 blokhutten, elk met twee of drie kamers. Het is nu in het voorseizoen nog heerlijk rustig dus we dwalen wat rond en beklimmen de berghelling voor een mooi zicht op het dorp.

Dan rijden wij de berg weer af op weggetjes die velen niet zullen durven rijden met hun camper maar Marcel zegt altijd als de vuilniswagen of de OV-bus er kan rijden kunnen wij er ook rijden en dan maar af en toe de berm opzoeken voor een tegenligger om uiteindelijk weer op de doorgaande weg te geraken. We gaan op zoek naar het Slowaakse mijnmuseum waarbij de route ons weer over slingerwegen van één baan breed door bos en over bergen voert. De beloning viel tegen het museum was gedeeltelijk een verzameling oude vervallen glorie en een gesloten mijngang dus we lieten het voor wat het was en gingen op zoek naar een plekje voor de nacht. Dit vonden we aan de voet van een enorm groot laat Barokkasteel in Sväty Anton. De volgende dag rijden we naar Boedapest, de hoofdstad van Hongarije waar wij drie nachten blijven staan op een fraaie stadscamping met uiteraard stadse prijzen maar wel alles aanwezig van wasmachine en kookplaat tot magnetron aan toe.

Zoals wij in elke grote stad plegen te doen rijden we de volgende dag eerst een guided fietstour om een eerste kennismaking met de stad te hebben. Nu zijn we vroeger met de kinderen al eens in Boedapest geweest maar toen was het hoogzomer en meer dan 40 graden en is er niet veel meer in mijn herinnering dan héél heet en kinderen die willen zwemmen. Wij rijden op onze vouwfietsjes de 12 kilometer naar het startpunt en wat meteen opvalt is dat het een stad is met veel fietspaden en verkeerslichten voor de fietsers. Wel hele smalle fietspaden maar het blijkt dat het gewoon in heel Hongarije verboden is om naast elkaar te fietsen, best wel overzichtelijk.

Peter, onze gids, stopt niet met informatie spuien. Veel van zijn verhalen laten ons zien hoe wij in Nederland anders naar de geschiedenis kijken dan in Oost-Europa. De realiteit is dat hij die de geschiedenis schrijft bepaalt de geschiedenis en iedereen heeft zijn eigen gelijk. Boedapest is een gigantische stad. Het heeft al een lange geschiedenis, 400 v.Chr. woonden de Kelten er al en 35 v.Chr. kwamen de Romeinen er maar die werden in de 4^e eeuw weer verjaagd door de vele volkeren die tijdens de volksverhuizingen uit het noorden en oosten kwamen zoals Hunnen, Germanen en Slaven. In 800 maakte Karel de Grote van Boedapest een grenspost van zijn rijk, in die tijd was Boeda nog een aparte stad aan de westoever van de Donau en lag Pest aan de oostoever van de Donau. In 1849 werd de eerste vaste oeververbinding gerealiseerd, deze “Kettingbrug” bestaat nog steeds en in 1873 werden beide steden samengevoegd tot Boedapest. De Franken werden weer verslagen door de Magyaren (Hongaren) in de 9e eeuw onder leiding van Árpád. Árpád was het eerste hoofd van de confederatie van de Hongaarse stammen en de officieel aanvaarde datum van hun verovering is 896.

Alhoewel ook de Ottomanen nog even van zich lieten horen. Onze fietstour vandaag leidt door Pest waar het Parlement zich bevindt en dus ook veel ambassades en in hun slipstream weer veel eetgelegenheden en bars.

Wij starten de tour op het plein voor de Sint Stefanusbasiliek, deze basiliek is 96 meter hoog en werd gebouwd in 1896. Op zich niets bijzonders, maar gedurende deze tocht door Pest blijkt al snel dat alle belangrijke gebouwen en monumenten werden gebouwd in… 1896 in het kader van de viering van 1000 jaar Hongarije. En nog meer, het hoogste gebouw in de stad, het Parlementsgebouw is met zijn 96 hoogtemeters precies even hoog. Onzin? Niet echt, deze exact gelijke hoogtes zijn om aan te geven dat er geen onderscheid is tussen Kerk en Staat, geen van beide kan belangrijker zijn dan de ander.

De oudste metro van Europa rijdt in Boedapest Metrolijn M1 is actief sinds… 1896. De lijn werd ingehuldigd door Franz Joseph in het jaar van het Hongaars millennium.

Wij fietsen verder en komen op een plein met een gedenkteken waarbij van bovenaf een agressieve adelaar een snoekduik maakt naar een daaronder staande engelachtige figuur. De adelaar is geringd met een band waarop 1944 staat gegraveerd. Inderdaad Nazi-Duitsland bezet op 18 maart van dat jaar Hongarije en vanaf dan worden ook vanuit dit land in rap tempo de Joden en andere vervolgde groepen op transport gezet naar de vernietigingskampen.

Er is echter veel te doen om dit monument omdat er onvoldoende recht wordt gedaan aan andere slachtoffers zoals Roma, homoseksuelen en politieke tegenstanders. Tijdens het 50 dagen durende beleg van Boedapest (eind december 1944) door het Rode Leger samen met Roemeense troepen greep de extreem rechtse nationalistische groepering, de Pijlkruisers, haar kans en transporteerde en executeerde vele duizenden Joden en ander Boedapesti. Vandaar vóór het monument een alternatief monument. Een eind verder, op een kade langs de Donau, staat een enorme rij lege schoenen, slippers en laarzen alle zonder veters als symbool voor de Joden die door de Pijlkruisers hierheen werden geleid en vervolgens met hun eigen veters en broekriemen in groepjes van vier aan elkaar werden gebonden en in de ijskoude Donau werden geduwd.

Het feit dat tot op de dag van vandaag de Pijlkruisers hiermee wegkomen is reden om sinds 2014 maandelijks te protesteren bij dit controversiële monument om het eigen verleden onder ogen te zien en meer bekendheid te geven aan deze gruweldaden.

Later tijdens deze tour komen wij langs een kolossaal hoekhuis waar langs beide gevels een enorme rij met fotoportretjes tegen de muur is geplakt. Het zijn de slechts 70 geïdentificeerde slachtoffers van het fascistische en communistische tijdperk in Hongarije. In dit gebouw van de veiligheidsdienst werden ruim 700 Hongaarse “verdachten” ondervraagd, gemarteld en vermoord. Bij wijze van herdenking is er bovenop de dakrand een horizontale metalen lijst gemonteerd met daar in spiegelschrift uitgespaard het beeldmerk van de Pijlkruisers, de communistische Rode Ster en de tekst “terror”. Op de in de stad veel voorkomende zonnige dagen wordt dit leesbaar en groot op beide gevels geprojecteerd.

Voor de ingang staat een monument van het ijzeren gordijn en een brok Berlijnse Muur als herinnering aan de openstelling in 1989 naar het Westen.

Maar er is niet alleen geschiedenis in deze stad te zien, er zijn heel veel mooie gebouwen en straatjes te bewonderen. Op een klein pleintje zien wij op een blinde gevel een mooi voorbeeld van digitale kunst, met het blote oog een wirwar van vrolijk gekleurde pixels. Wanneer je echter door de lens van je fotocamera kijkt zie je dat het een bewerkte foto is van een Rubik`s-Cube. De wereldberoemde verslavende kubus met de verdraaibare kleurvlakken, in 1974 bedacht door een bekende Hongaarse wiskundige Ernő Rubik Jr.

Ook zijn er her en der in de stad bronzen miniatuurbeeldjes te zien Mihály Kolodko, een zogenaamde guerrilla beeldhouwer. Miniatuur? Ja, dan moet je denken aan sculpturen van 6×6 cm tot 7×18 cm en ze staan op de wonderlijkste plekken, soms duidelijk zichtbaar en soms min of meer verstopt.

Na deze interessante fietstour moeten wij natuurlijk ook even genieten op een terras van een Hongaarse specialiteit: Langos een soort platte pizza maar dan gefrituurd en deze kan met vele verschillende toppings belegd worden, wij kiezen voor de variant met pittige worst. Voldaan fietsen wij terug naar de camping.

De dag daarop lopen wij naar de dichtstbijzijnde bushalte, stappen over op de metro en komen met een kwartiertje aan de oever van de Donau weer boven de grond. Daar vandaan lopen wij de Vrijheidsbrug over om vervolgens langs de andere oever naar het noorden te lopen totdat wij vlak bij de Kettingbrug een Hop-on-Hop-off bus kunnen pakken die ons de steile hellingen oprijdt naar de Burcht van Boeda.

Dit historische kasteelcomplex bevat tientallen oude gebouwen en huisjes. Vele veldslagen zijn hier gevoerd ook de WO II heeft hier veel schade aangericht en er is en wordt nog steeds hard gewerkt aan onderzoek en herstel van de oude glorie. We vergapen ons samen met vele andere toeristen aan al dat moois. Dan dalen wij af en lopen via de Kettingbrug weer naar de andere oever van de Donau. We dwalen door de stad  op zoek naar een lekkere eetgelegenheid en stappen binnen in Hoppá Bistro. Binnen komen we erachter dat deze gelegenheid wordt vermeld in de Michelingids en dat proeven we dan ook. Na het lopen door de vele straatjes vinden we het tijd om weer met het openbaar vervoer naar de camping te gaan. Boedapest is een fascinerende stad en zeker de moeite van een bezoek waard.

De volgende ochtend besteden we aan de noodzakelijke huishoudelijke taken en vertrekken na de koffie richting Eger. Voor Hongarije hebben wij gehoorzaam een E-vignet voor de snelwegen gekocht maar rijden toch weer die mooie routes over slechte binnenwegen. We doorkruizen een glooiend landschap van landbouw en wijngaarden. In Eger overnachten we om de hoek van de Mooie Vrouwen Vallei waar zich 200 wijnkelders bevinden die uit de tufsteen berghelling zijn gehakt. Op woensdag trekken we de wandelschoenen aan en trekken de Barokke stad Eger in. Als eerste stappen we de Kathedraal binnen waar net een dienst is afgelopen en er honderden middelbare scholieren naar buiten stromen netjes twee aan twee gedirigeerd door de begeleider en deze nette rij slingert zich door de stad naar beneden. De Kathedraal is recent gerestaureerd en nu een plaatje om te zien, het marmer glanst, de fresco’s zijn fris van kleur en zelfs Marcel kijkt met genoegen rond.

Dan dwalen ook wij naar beneden naar de nog uit de Ottomaanse tijd overgebleven minaret, de bijbehorende moskee bestaat niet meer. Om de hoek zien we de trappen die naar de Burcht leiden en wij klimmen omhoog. Wat een groot complex, helaas is er veel verloren gegaan maar de omvang laat wel zien dat er een gigantisch verleden ligt in deze stad. Dat het cultureel erfgoed niet altijd als waardevol werd gezien bewijst het feit dat in 1904 de kolenmijn corporatie een spoorlijn heeft aangelegd letterlijk dwars door het kasteel heen. Niet gespeend van enig cultuur-historisch besef gingen ze voortvarend aan de slag met dynamiet. Mogelijke archeologische vondsten werden vrijwel zeker door de werklui mee naar huis genomen. Gelukkig was er een plaatselijke leraar die in opstand kwam en nog het een en ander heeft weten te redden waarna het stadsbestuur de waarde van hun burcht begon in te zien.

We besluiten onze ontdekkingstocht met een lunch op het gezellige plein in het centrum en wandelen terug naar de camper.