Wij zijn neergestreken op de aire municipal van Fontevraud (Sitecode 1494) waar de vakken eigenlijk alleen geschikt zijn voor kleine buscampers maar omdat er helemaal verder niemand is pakken wij overdwars geparkeerd wat meer plaatsen. Zondagochtend 19 november wandelen we naar de Abdij van Fontevraud, de grootste abdij van Europa, die in 1101 werd gesticht. In zijn hoogtijdagen besloeg het complex een oppervlak van 14 hectare met vier priorijen die plaats boden aan 800 monniken en nonnen. Bekende telgen van het huis van Plantagenet liggen hier begraven zoals Hendrik II, zijn vrouw Eleonora van Aquitanië en de beroemde Richard Leeuwenhart, je weet wel, die van Robin Hood. Bij de benoeming van Mathilde van Anjou, een tante van Hendrik II begon een eeuwenlange traditie om vrouwen van koninklijke of adellijke bloede aan het hoofd van Fontevraud te plaatsen. In de kapittelzaal zijn velen van de Bourbon abdissen in de wandschilderingen van het lijden van Christus afgebeeld om de grootsheid van hun rol te bevestigen. In 1804 werd het in opdracht van Napoleon omgebouwd tot staatsgevangenis en werd het complex één grote fabriek. Nu wordt het weer gerestaureerd in zijn oude vorm. Wij hebben een mooie wandeling door dit enorm grote complex gemaakt.

Daar we al vroeg op pad waren en het mooi weer is besluiten we snel door te gaan naar de grotwoningen van Rochemenier. Deze grotwoningen zijn uit gegraven in schelpmergel, dit werd afgegraven en verkocht en in de groeves ontstonden de boerderijen. De oudste bewoning stamt waarschijnlijk uit de dertiende eeuw en ze zijn bewoond tot 1962. Er bevinden zich zo’n 40 grot-boerderijen in dit dorp en twee daarvan zijn nu als museum opengesteld. Rond een open binnenplaats zijn ruimtes voor de dieren, graanopslag, keuken, werkplaats of slaapvertrekken uitgegraven. Zelfs een kapel en gemeenschapsruimte. Bijzonder om te zien hoe de mensen hier leefden, aan de hand van veel oude foto’s geeft het ons een mooi beeld. Net buiten het dorp zijn we voor de nacht neergestreken op een rustige CP (Sitecode1482)

Maandag 20 november rijden wij weer door een heel andere streek hier zijn duidelijk weer leisteengroeves want vele huizen, tuinmuurtjes en monumenten zijn gebouwd van leisteen. Er valt nog steeds veel regen en de rivieren staan hoog en treden op meerdere plaatsen buiten hun oevers zodat we ons af en toe in een merengebied wanen in plaats van een landschap met hellingen en akkers. Al met al weer een mooie dagtocht die eindigt op de slechtste CP van deze reis, zeer krap bemeten en pal aan een drukke weg, Les Sorinières (Sitecode 21251) zet die maar niet op je wensenlijstje.

Maar dinsdag 21 november is het opeens weer een zonnige dag en stappen wij op de fiets met als doel Nantes. Ik gebruik altijd de app Komoot om mijn tripjes te plannen en die brengt ons op hele mooie plekken maar fietsend gaat het toch best wel vaak mis, ook vandaag weer een olifantenpaadje door het bos, zeer glibberig door de vele regen van afgelopen tijd. Ik (Yvonne) vlieg door de gladde paadjes uit de bocht, beland in een gaashek en loop een winkelhaak in mijn jas op. We sjouwen de fiets omhoog de helling op en komen dan op een pad met een goed zicht op het kasteel en de kathedraal van Nantes. Natuurlijk bekijken wij even de bijzondere hoektoren aan het hoofdkantoor van de biscuitfabriek van Lu, mijn roots liggen in de Zaanstreek bij de biscuitjes van Verkade en geboren boven de broodbakkerij van mijn ooms ben ik hiermee grootgebracht. Natuurlijk fietsen we naar de beroemde grote mechanische olifant die veel bekijks geeft als deze zich ’s zomers door de straten begeeft. We fietsen nog even langs de haven op weg naar het Jules Verne museum, een zeer bekende inwoner van Nantes, helaas is het vanwege een verbouwing net deze maand gesloten. Dan maar terugfietsen en een leukere CP opzoeken ergens midden in de natuur. Wij vinden een mooie landelijke plek die met net een nieuwe eigenaar nog niet helemaal op orde is maar rustig, ruim en stil, ‘Le welcome Frossay’ (Sitecode 92552).

We raken aan het einde van onze tocht langs de Loire want vandaag komen wij bij de monding waar de Loire uitmondt in de Atlantische oceaan. We rijden over de enorme tuibrug (68 m hoog 3.356 m lang en heel lang ’s werelds langste tuibrug) Saint-Nazaire binnen.

Als wij het centrum binnen rijden op weg naar een camperplaats op het haventerrein zie ik (Marcel) uit een ooghoek een enorm doek hangen met daarop afgebeeld….Kuifje. Door de stadse verkeersdrukte hebben wij er zo snel geen foto van kunnen nemen maar ik zag direct de plaat voor mij die in de linker bovenhoek van een van de laatste linker pagina’s staat afgebeeld in het album “De Zeven Kristallen Bollen”. (sorry ik weet het, op dit punt spoor ik niet helemaal). Kuifje en Kapitein Haddock rijden met een sneltreinvaart in een gele cabriolet naar Saint-Nazaire om te trachten hun ontvoerde vriend Professor Zonnebloem te achterhalen die op het punt staat om te worden verscheept naar de zeehaven Callao in Peru. In de originele Fransetalige albums zijn zij inderdaad op weg naar Saint-Nazaire maar in de later door Hergé hertekende versie werd dit in het Nederlands vertaald naar Antwerpen. Overigens wordt dat verhaal vervolgd in het album, “Kuifje en de Zonnetempel”. Als ik het mij goed herinner (ik heb die albums al zeker meer dan twintig jaar niet meer gelezen) wordt in dat tweede album al op de eerste pagina gesproken over de boot uit…. Saint-Nazaire. Niet helemaal consequent, en dat voor een perfectionist als Hergé. Je begrijpt, ik heb de Kuifje albums verslonden. Google is je vriend dus heb ik ’s avonds toch maar even een foto van dat paneel van internet geplukt.

Marcel parkeert de camper op de foeilelijke stads-CP met de te mooie naam “Du Theatre”(Sitecode 28292 met uitzicht op Cargill Grain & Oilseeds. Dit voelt of we thuis zijn want Cargill Cocoa & Chocolate staat bij ons in het dorp. 

Die middag wandelen wij door het havengebied maar helaas zijn ook hier beide maritieme musea gesloten. Wel lopen we even door de gangen en havenbekkens van de enorme bunker die de Duitsers hier tussen 1940 en 1942 voor hun onderzeeërs hebben gebouwd. Helaas moesten de havenkades, waar tot aan WOII de Trans Atlantische Pakketboten naar Panama, Cuba en Mexico vertrokken, plaats maken voor de U-boten van Nazi-Duitsland. Het hele havengebied hangt vol met grote posters en doeken met verschillende platen uit Kuifje en de Zeven Kristallen Bollen. Niet alleen omdat Kuifje in Saint-Nazaire is geweest maar vooral ook om te herinneren dat dit ooit een belangrijke zeehaven voor de Trans Atlantische lijndiensten is geweest.

Als wij zo door die enorme U-bootbunkers dwalen hebben wij plotseling een vreemde gewaarwording die ons direct doet denken aan de openingsscene van de eerste film uit de filmcyclus “Pirates of the Caribean”. Er ligt een zwaargehavende en half gezonken tweemaster afgemeerd aan een kade van een bunker. Een schip waar Johnny Depp in zijn rol van piraat Captain Jack Sparrow zo vanaf gestapt zou kunnen zijn.

’s Avonds is het weer tijd voor het vaste uurtje Catan. Ondertussen heeft Marcel al een paar keer van mij gewonnen dus spelen we nu de complete versie van het Duel der Vorsten en heeft onze sportieve strijd serieuze vormen aangenomen. Ik verdenk hem ervan het mes op tafel te hebben.

Donderdag 23 november beginnen wij langzaam richting het noorden te rijden, het is een grijze dag en we rijden nu op wat grotere wegen. Komen we onderweg plotseling een naambord tegen waarvan het water je in de mond loopt: Châteaubriant. Het plaatsje rond het kasteel dat hier in de 11^e eeuw is ontstaan doet denken aan het stuk vlees maar dan met de laatste letter een d. Het stuk vlees dankt zijn naam aan de Franse schrijver en staatsman François René Vicomte de Chateaubriand (1768-1848). Zijn kok zou de chateaubriand voor het eerst klaargemaakt hebben, de rest is geschiedenis.

De dag eindigt boven op de kliffen van het op 6 juni 1944 van een codenaam voorziene invasiestrand Gold Beach, aan de rand van het stadje Arromanches (Sitecode 42117). Helaas staat er een snoeiharde wind en hangt er een grauwgrijze lucht dus hebben we niet het prachtige uitzicht wat hier zomers valt te genieten. Maar dan staat het hier ongetwijfeld stampvol met campers, wij staan hier nu met slechts één andere camper in deze troosteloze verloren weidsheid. Ondanks de elektrische levelers waarmee wij de camper met één druk op de knop horizontaal zetten staat de camper in de nacht behoorlijk te schudden omdat de stormachtige wind vol tegen de zijkant van de wagen beukt. Maar slapen kunnen wij overal en onder alle omstandigheden dus zoals Sonja Barend dat placht te zeggen ’s ochtends fris weer op.

Vandaag 24 november maar weer eens een huishoudelijke dag ingelast. Er is een goede wasplaats om even de buitenkant van de camper te wassen want we krijgen zo langzamerhand vieze handen bij het openen van een luik, dus een wasbeurt kan beslist geen kwaad. Na het inslaan van de weekendboodschappen rijden wij naar Honfleur om daar, hoe kan het ook anders met onze nautische achtergrond, weer bij de haven te overnachten (Sitecode 1151). Marcel heeft tijdens zijn zeilreis in 2021 deze haven ook aangedaan en is daar een paar dagen blijven liggen. De volgende ochtend gidst hij ons door de oude stad en laat mij mee genieten van dit liefelijke stadje met zijn vele vakwerkhuizen en terrasjes rond de historische binnenhaven.

Weer terug in de camper nog even een koffie (met een plaatselijke lekkernij) en dan rijden wij verder, gaan bij Le Havre over “le Pont de Normandie” en rijden heerlijk over departementale wegen met strijklicht over de landerijen. Helaas wat omleidingen die ons steeds terugvoeren naar steeds dezelfde weg. In verband met ons gewicht van boven de 3500 kg kunnen wij hier niet overal komen en raken een beetje verstrikt in de omleidingsroute. Wij belanden bij het vallen van de duisternis op een verpauperde stads-CP (Sitecode 11483), morgen zien we wel verder.

Zondag 26 november rijden wij naar Nederland om, zoals wij regelmatig doen, even lekker bij te praten bij Hans en Monique onze vrienden in Zeeuws Vlaanderen waar wij altijd weer veel gezelligheid en gastvrijheid ervaren. ’s Middags nog even lekker met elkaar in Retranchement gewandeld en de avond al pratend tot laat doorgebracht. De volgende middag vertrekken wij bij hen vandaan naar Wemeldinge waar wij een afspraak hebben bij Carmotec om onze nieuwe voorruit in de coating te laten zetten, wij overnachten dan ook op het terrein van dit bedrijf. We hebben de tijd en wippen nog even bij mijn tante van 97 jaar in Halsteren aan, dus overnachten wij op het strand bij Bergen op Zoom (Sitecode 9565) en gaan met iets lekkers van de bakker bij haar op de koffie. Haar oudste dochter blijkt daar ook te zijn met ook al iets lekkers bij zich. Wij genieten en praten weer lekker bij. Je tekent ervoor om tot je 97^e nog zelfstandig in je eigen huis te wonen, waar dan toevallig deze week voor het eerst een traplift geplaatst gaat worden. Uiteraard wel fijn dat haar kinderen in de buurt wonen en indien nodig zorg kunnen geven. Opgewekt en gelouterd rijden wij naar huis, genoten van deze heerlijke weekjes hebben wij thuis nog net even de tijd om ons op de Sinterklaas drukte te werpen. Zoals eerder gezegd geen mailtje van onze tussendoor reisjes maar bij een lange reis melden wij ons weer bij onze trouwe volgers via de e-mail.