Na het bezoek aan Mobilvetta moeten wij nieuwe plannen bedenken, tja wat gaan wij nu doen? Portugal was het plan Italië is het geworden, geen kaart en reisgids of voorbereiding maar Google is je vriend. Helaas is het regen en onweer in Italië dus de mooie vergezichten zijn niet zoals op de ansichtkaarten. We zijn hier wel eens eerder geweest dus nu naar de plaatsjes die wij toen hebben laten liggen, vandaag naar San Gimignano een eindje buiten het dorp is een prima CP met elk half uur busverbinding naar het oude centrum van San Gimignano. Gewapend met paraplu en fototas gaan wij op pad. Het is één van de bekendste dorpen van Toscane waar je je nog in de Middeleeuwen waant. Het wordt ook wel het “Manhattan van de Middeleeuwen” genoemd vanwege de Middeleeuwse torens toentertijd maar liefst 72 torens. Families bouwden tegen elkaar op hoe hoger de toren hoe meer aanzien men had. Heerlijk rondgedwaald en de echte regenbuien barstte los toen wij net weer terug in de camper waren, mooie dag gehad.

Onderweg hadden wij al een wegwijzer gezien over een museum in Vinci dus de volgende dag op naar Vinci. Even buiten het stadje een mooie parkeerplaats met camperplek. Er staan echter bordjes dat deze plek tot 13:00 uur verboden parkeren is in verband met geplande werkzaamheden, wij zijn  er om 12:00 uur en is er geen enkele bedrijvigheid, wij nemen de gok om er te gaan staan maken een lunch en bereiden ons voor op een wandeling door Vinci naar het museum. Vermoedelijk waren er grasmaai werkzaamheden gepland maar ging dat niet door vanwege de harde regenbuien afgelopen  nacht. Met paraplu op pad naar Castelló dei Conti Guido, één van de locaties van het museum over Leonardo da Vinci. Vinci is de stad waar zijn vader notaris was “Leonardo di ser Piero da Vinci” (Leonardo, zoon van heer Piero uit Vinci) schreef zijn grootvader in het familieboek, hij was een buitenechtelijk kind en zijn geboortehuis is zo’n 3 km buiten de stad ook te bezichtigen. Leonardo was werkelijk in alles geïnteresseerd, hij was architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, anatomist, beeldhouwer, schrijver en schilder. Echter wat ik in mijn werk met hoogbegaafden wel meer zag had ook hij moeite om zijn werk af te maken. Als zij bevlogen zijn door iets, storten zij zich daar helemaal in en als het dan aankomt op doorzetten en afmaken is dat wel eens een probleem, zo ook bij Leonardo vele onafgemaakte werken. In het Castelló zijn werktuigen te zien die hij voor het leger heeft uitgevonden evenals werktuigen voor de huiselijke industrie zoals spinnen en weven en allerlei overbrengingen als tandwielen voor uurwerken, soort fietskettingen en een krukas systeem, allemaal in hout uitgevoerd. Daarnaast was hij geobsedeerd door het willen vliegen en onderzocht hij de beweging van water om de luchtstroom te doorgronden. Gelukkig was er ook een Engelse uitleg zodat wij weer uren zoet waren. Natuurlijk ook even de toren van het Castelló beklommen voor het uitzicht. Een heerlijke lunch onderaan de kasteeltoren en na een bezoek aan de tweede locatie wandelen weer terug naar de camper waar we net de eerste druppels van de bui over ons heen krijgen die losbarst als wij binnen zijn.

De volgende dag naar Carrara, de marmer-hoofdstad, wij proberen wat van de groeven te zien echter hebben geen zin om een 4×4 jeeptour te boeken omdat de referenties die wij lezen nogal uiteenlopend zijn van leuk tot zeer teleurstellend. Maar hoe bijzonder is het om hele bergen afgegraven te zien en overal marmer werkplaatsen te zien met grote hijsinstallaties en marmeroverslag in de haven. Ook de meest gewone dingen zijn van marmer, een simpel trappetje naar het strand, het grind buiten onze camper en op de camperplaats zijn restblokjes marmer, alles wit. Wij gaan hier even lekker luieren en blijven twee nachtjes, morgenochtend maar eens even naar het strand.

Ik zei het al eerder wij zijn geen strandmensen en zijn dus nog nooit naar een ligstoelen strand geweest in Italië. Je kent het beeld van die rijen ligstoelen en parasols dus dat zal je moeten betalen, maar wij zien niemand dus kiezen maar een ligstoel uit en verwachten dat er zo wel iemand langs komt. Yvonne neemt haar eerste duik in de zee en Marcel haalt wat te drinken en tja daar lig je dan, gelukkig wandelt er steeds wat langs en hebben wij onze e-reader mee. En dan komt de jongeman van de ligbedden langs en wat blijkt dit hele strand is al voor een jaar verhuurd aan mensen en er zijn geen vrije ligbedden te huur, okay dat is dan nog weer heel wat anders dan bij ons je eigen kuil graven hier kom je er helemaal niet tussen. Allervriendelijkst biedt de jongen nog aan dat wij wel een ligstoel van de appartementen (die hij verhuurt boven op het terras) mogen huren maar dat is een flink eind van zee dus wij bedanken en zeggen dat wij nu terug naar de camper gaan. Het blijkt dat zijn opa de boel blijkt te regelen voor de campers, en dat wij vanavond terugkomen om op het terras te eten. Zo gezegd zo gedaan, weer een ervaring rijker.

Marcel wil graag de Cinque Terre bezoeken, had hij graag met zijn boot willen doen, nu blijkt het daar niet zo makkelijk te zijn om een CP of camping te vinden dus besluiten wij naar La Spezia te gaan en vanuit daar met de trein. Die CP in La Spezia (Sitecode: 4515) is bij de industriehaven en echt verschrikkelijk maar achter een slagboom en bewaakt dus wij zetten de camper neer en stappen op de fiets naar het station. De stad is behoorlijk druk maar wel met regelmatig een goede fietsstrook en een brede boulevard die is afgezet want er zijn marine dagen. Vandaar de vele helikopters die af en aan vlogen en een havenbaai vol marineschepen plus de imposante driemaster Amerigo Vespucci, die ook tijdens Sail Amsterdam altijd veel bekijks heeft. Wij gaan met de trein naar Vernazza, de trein loopt behoorlijk vol en als wij in Vernazza aankomen staan wij werkelijk verstelt over de hoeveelheid mensen, het blijkt dan ook dat de burgemeesters van de dorpen een wetswijziging willen omdat het werkelijk uit de hand dreigt te lopen en zij de veiligheid niet meer kunnen garanderen. Maar goed wij zijn er en zoeken toch onze weg, de achteraf straatjes zijn al wat rustiger dan de hoofdstraat met alle busladingen met gids.

Wij besluiten langs de rotskust naar het volgende dorp Corniglia te lopen dat is een krappe 4 km  maar met een stijging van 200 meter erin dus veel trappen omhoog, zeer de moeite waard met de mooie vergezichten. Ik zal het niet op een bloedhete dag in de zomer doen want het was nu al een pittige wandeling, gelukkig halverwege een barretje met heerlijk koude verse jus d’orange.

Aan het einde een afdaling via een trap die mij deed denken aan een scène met Asterix en Obelix uit de film “Asterix verovert Rome”, namelijk het huis dat gek maakt, het was een gekrioel van mensen op die trap. Vermoeid maar voldaan gaan wij met trein en fiets terug naar de camper waar meteen de beentjes omhoog gaan en de luiken een beetje dichtvallen.

De volgende dag kiezen wij voor een mooie groene route door het nationaal park Appennino Tosco-Emiliano en steken de Apennijnen over. Een prachtige route waar ook de motorrijders graag gebruik van maken en dat levert ons wel wat schrikeffecten op als zij op hun zij liggend door de bocht komen en dan ook gebruik maken van onze weghelft, menigmaal moeten zij snel overeind komen om een frontale botsing te voorkomen. Na deze mooie route steken wij de wel erg vlakke Povlakte over om vlak bij het Gardameer te eindigen in Borghetto sul Minico (sitecode: 27635), een absolute aanrader om bij dit stadje een stop-over te houden.

Wij blijven hier twee nachtjes, vandaag nog wat luieren en het kaartspel Catan spelen waarbij de competitie tussen Marcel en mij al aardig fanatiek is geworden, ik heb zelfs een game score app geïnstalleerd om de standen bij te houden. En ja, de burcht ligt ook hier natuurlijk hoog dus weer de wandelschoenen aan en op pad. Eerst onder aan de voet een prachtig buurtschapje waar de huizen in de rivier lijken te staan omdat er nog veel watermolens in dit dorpje staan. Verder vallen de imposante ruïnes van de ponte Visconti uit de 14^e  eeuw op, maar de steile trappen voeren ons naar de Castelló Scaligero. Als ik onderweg even flink sta uit te hijgen van de vele traptreden komt er een Italiaan de trap op rennen die nieuwsgierig naar ons is, waar wij vandaan komen? Tijdens het praatje blijkt dat hij drie keer in de week deze trappen 10 keer op en neer rent, als blijkt dat wij even oud zijn blijft hij helemaal met mij praten. Boven bij het Castelló schiet hij ons weer aan met toeristische tips en zien wij hem ook meerdere push-ups maken, hij geniet behoorlijk van de aandacht, wij doen het hem niet na. Langs de andere weg wandelen wij naar beneden en over de brug gaan wij terug, echt de moeite waard om hier even te wandelen.

Na met het mes op tafel weer een spelletje Catan gespeeld te hebben dwingt de regen ons naar binnen te gaan. Wij willen graag via een ons minder bekende kant door Zwitserland omhoog trekken dus kiezen wij een prachtige route aan de oostkant van het Gardameer omhoog en dan niet langs het meer maar door het dal van de Adige, waar de rivier pittig stroomt en de dalen soms breed en dan weer heel smal zijn. Meer en meer valt op dat het hier op Oostenrijk lijkt, de bouwstijl van de huizen verandert en de taal op de borden wordt Duits met Italiaans. We rijden dan ook door Zuid-Tirol dat ruim 550 jaar tot het Habsburgse rijk heeft gehoord, maar na de eerste wereldoorlog hebben de geallieerden het aan Italië toegewezen en is hier een sterke Italianisering in gang gezet. Marcel heeft het stadje Klausen (op zijn Duits) Chiusa (op zijn Italiaans) op het verlanglijstje staan, dus daar de camper geparkeerd en op naar het historische centrum. Want daar prijkt boven het stadje Burg Branzoll een burcht uit de 12^e eeuw waarvan Marcel een bouwpakket heeft voor bij zijn modeltrein.

Maar hoe komen wij boven? Onder rondom de burcht staat het vol met tegen elkaar gebouwde huizen. Via de binnenplaats van een woning vinden wij (weer) een heel smalle steile trap ingeklemd tussen hoge muren, daarna een paadje en nog wat zich omhoog slingerende trappen en ja hoor we zijn er. Helaas het is privébezit dus bezichtigen ho maar, wij lopen eromheen en dalen via een ander pad af. Maar ook hier weer hoe komen wij beneden, alles is dicht gebouwd maar dan blijkt dat we via een achterdeur dwars door de hal van een pizzeria uitkomen op weer andere volgende trap naar beneden om vervolgens via een binnenplaatsje het stadje weer binnen te stappen. Hier komen wij nog weer wat watermolens tegen, in het verleden hebben door het dorp open waterstroompjes gelopen die voor meerdere doeleinden werden gebruikt, aandrijving, wasgoed wassen en ook als het open riool van het stadje.

Terug bij de camper rijden wij een klein stukje de berg op en vinden een mooie P4N bij een zwembad met mooi uitzicht op bergen met eeuwige sneeuw en de grillige rotsige pieken van de Dolomieten. Het bezoek aan het stadje met Burg Branzoll heeft Marcel weer helemaal geïnspireerd en zijn tekenspullen komen weer tevoorschijn om een eerder ontwerp aan te passen, want wanneer wij thuis zijn wil hij toch echt weer graag een modeltreinbaan bouwen. Na een verkwikkende nachtrust rijden een stukje terug naar Bozen/Bolzano om een berg pas richting Zwitserland te nemen, wij willen niet door Oostenrijk anders blijven wij tolpassen kopen. Wel merken wij dat de dieselprijzen aan het einde van het dal duurder zijn maar vooral de AdBlue, wat vind ik dat een belachelijke uitnemerij, zogenaamd beter voor het milieu zo’n Euro-6 maar ondertussen worden de gekste bedragen gevraagd voor een liter AdBlue, wij hebben deze reis bedragen van € 0,27 tot € 3,80 per liter betaald. Wij rijden nog steeds in het dal van de Adige, met vele wijngaarden en fruitbomen, en om elke hoek de een of andere burcht op een strategisch punt. Geleidelijk wordt het dal smaller en onze overnachting op CP Gloria Vallis (sitecode: 29594) is er dan ook één met prachtig uitzicht op de bergen met aan drie kanten bergtoppen met eeuwige sneeuw. Morgen de bergpas over en verder Zwitserland in.