Op weg naar het noorden door Zwitserland kun je natuurlijk de bekende passen of tunnels door de Alpen nemen maar wij zoeken er eentje die wij nog niet eerder gereden hebben. Wij hebben al veel van Zwitserland gezien maar de streek Graubünden is ons nog onbekend dus daar gaan wij op af. Wij nemen een route die een aaneenschakeling is van passen zoals de Ofenpas 2149 m en de Flüelapas 2395 m, door het Zwitserse nationaal park, waardoor wij werkelijk de hele dag tussen de eeuwige sneeuw rijden. Wij nemen werkelijk teveel foto’s van al die mooie vergezichten. 

Wij willen naar het dorpje Bergün waar Marcel vanavond een modelspoorbaan wil bezoeken. Ik probeerde de Albulapas in de plotter in te voeren maar dat weigerde onze plotter want die pas mogen wij met ons formaat en gewicht camper niet rijden, ook aanhangers mogen niet over die pas dus omrijden via Davos, maar dat is ook geen straf. Wij eindigen op een CP onderaan het dalstation van de bergbaan in Bergün aan het begin van de Albulapas. Geen bijzondere CP maar wel een allerhartelijkste ontvangst met 2 zakjes muesli voor het ontbijt en mooi uitzicht op het viaduct van de Rhätische Bahn en aan de bosrand bij het wandelpad langs het riviertje vinden wij nog een redelijk plekje voor de nacht.

‘s Avonds lopen wij naar het dorpsmuseum dat alleen op de woensdagavond een avondopening heeft. In het honderden jaren oude woonhuis, zij weten niet exact hoe oud het is, bevinden zich een museum over het leven van vroeger, de bibliotheek van het dorp, een tentoonstelling over de filmopnamen van Heidi (nog in zwart-wit) die in dit woonhuis plaats vonden en op zolder een enorme modeltreinbaan. We zijn de enige bezoekers dus Marcel mag overal een kijkje nemen ook in het zenuwcentrum onder hun baan achter de beeldschermen.

Daarna wandelen wij nog heerlijk door het oude dorp en zullen morgen hier nog naar het Bahnmuseum gaan. De volgende ochtend slapen wij heerlijk uit maar dan horen wij gemanoeuvreer van allerlei groot transport op de parkeerplaats en dringt het geluid van vele koebellen tot ons door. Grote veetransportwagens met aanhanger manoeuvreren hier en laten hun aanhanger staan en gaan met enkel de vrachtwagen de Albulapas op. Wat blijkt, deze dagen is het tijd voor de Sommerauffahrt van de koeien, de koeien gaan uit het dal naar de zomerweiden op de berg. De afstanden zijn te groot dus rijden de vrachtwagens de koeien zover mogelijk als zij kunnen de pas op en de rest gaat dan te voet. Dan komen de wagens leeg weer terug en laden de dieren uit de aanhanger over in de vrachtauto en gaan zij weer de pas op. Het is een komen en gaan en een geloei van koeien en gerinkel van hun bellen. Wij maken wat praatjes met de mannen en zij vertellen ons dat het vandaag snel moet gebeuren en morgen weer verder omdat vanmiddag de Swiss tour wielerronde over de Albulapas gaat.

Nu wij zijn op het juiste moment gekomen kunnen wij dat ook nog even meepikken. Begin van de middag op naar het Bahnmuseum over de Rhätische Bahn. Dit treintraject is een beroemd smalspoortraject door de Zwitserse Alpen met veel technische kunstwerken. In het museum is te zien hoeveel plannen er gemaakt zijn voordat de spoortraject daadwerkelijk kon worden uitgevoerd en ook hier weer een modeltreinbaan die zeer mooi uitgevoerd is en waar de bouwer trots rond loopt en allerlei leuke snufjes laat zien en daarbij vertelt dat hij werkelijk de berg opgelopen is om een historische seinpaal in het echt te zien, op te meten en dan op schaal na te maken. Om 15:00 uur gaan wij op een strategisch punt in het dorp staan voor de Swiss tour. Een jonge militair regelt daar op een leuke manier het verkeer, met een snerpend fluitje geeft hij aan dat je niet meer over de weg mag het komende uur. En ja, hoor daar komen de eerste verzorgingsauto’s en motoren al aan, die gaan werkelijk keihard door de bocht en die jongen maar fluiten en gebaren. Af en toe maakt hij een opmerking die wij niet helemaal verstaan vanwege zijn dialect in het Zwitser-Duits maar het is super gezellig. Daar horen wij de helikopter dus ze zijn in aantocht en flits daar is de kopgroep ons voorbij onder luidgeklap van ons. Dan even wachten voor het peloton met in hun kielzog vele verzorgingsautos die werkelijk bijna de bocht uitvliegen zo snel als zij gaan op dit kleine weggetje. En dan komen er met flinke gaten ertussen nog de achterblijvers en de wielrijders die hun werk voor de ploeg hebben verricht, zij krijgen van ons een nog harder applaus. Daarna is het lang wachten op de bezemwagen voordat de weg weer vrijgemaakt gaat worden. De jonge soldaat pakt zijn wegversperringen op laadt alles op zijn motorfiets en is voor vandaag klaar want de Albulapas is het laatste traject voor vandaag. Wij nuttigen nog een pizza op het terras en wandelen terug naar de camper, wat een leuke dag, morgen weer verder.

Vandaag hebben we weer een mooie route via Chur gepland maar wederom weigert de plotter deze route te nemen. Wat is er aan de hand? De al weken dreigende landsliding bij Brienz heeft vannacht werkelijk plaatsgevonden en het hele gebied is afgesloten. Tijdens ons zoeken op internet naar deze informatie komen wij een ander triest bericht tegen. Tijdens die Swiss tour waar wij gisterenmiddag de renners met zoveel plezier hebben staan aanmoedigen heeft bij de afdaling van de Albulapas een dodelijk ongeval plaats gevonden. Twee jongens zijn het dal ingeschoten waarbij één jongen, Gino Mäder is overleden. Dit is echt een domper voor iedereen en ook wij zijn daar even stil van, tijdens onze route van vandaag komen wij onderweg bordjes met “RIP Gino” tegen. Door de wegafsluitingen moeten wij weer via Davos, maar ach vanaf de andere kant ziet het er anders uit. Het wordt een mooie route door Graubünden en we ervaren weer de Zwitserse netheid, alle bermen gemaaid de verzorgde tuinen, het is weer een plaatje. We eindigen de dag op een CP/Parkplatz bij Valduz in Liechtenstein. De volgende dag een mooie route via Toggenburg, een bijzondere rotsformatie.

Dan geraken wij langzaam uit de Alpen en rijden door het Zwitserse Mittelland en langs de vele meren en overnachten op een CP bij Ludwigshafen (Sitecode: 55918) aan de Duitse kant van de Bodensee. De volgende dag stappen wij op de fiets om langs de Bodensee te fietsen naar het Pfahlbauten museum zo’n 21 km verder, dus genieten eerst van de heerlijke fietspaden en strandjes langs de Bodensee en komen dan bij het museum. Op vele plekken in het Alpengebied hebben prehistorische mensen in de steentijd huizen langs oevers van meren gebouwd en deze huizen bouwden zij op palen omdat er veel verschil in waterstanden is in de verschillende jaargetijden. In het westelijk deel van de Bodensee hebben ze veel archeologische opgravingen gedaan en ontdekt dat deze huizen van zo’n 4000 v. Chr. zijn. Deze mensen geloofden in een leven na de dood en gaven hun doden van alles mee. De (vermoedelijk) belangrijke mensen werden opgebaard in een dodenwagen om dan een wagen in het leven na de dood te hebben. Het museum is zeer informatief en met duidelijke vertellingen van museummensen, een aanrader als je in de buurt bent.

Wij fietsen weer heerlijk terug en hebben in Ludwigshafen wel een glaasje op het terras verdiend. Nu is er nog een museum langs de Bodensee dat wij graag willen bezoeken maar dat is net even te ver voor heen en weer op de fiets dus de volgende ochtend maar met de camper eerst naar Friedrichshafen voor het Zeppelin museum. Ook hier weer veel te zien en te lezen, een groot museum met verschillende invalshoeken over de ontwikkeling van de zeppelin, aerodynamica, Graf Zeppelin zelf, de reizen met de zeppelin en ook de Arbeitseinsatz in WO II. Na een lekkere schnitzel met voor Yvonne Käsespätzle en Marcel pommes rijden wij nog een stukje verder naar CP Ehingen (Sitecode:12166) vlak bij de Donau om morgen een stukje Donauradweg te fietsen.

Ik heb met de hulp van de app Komoot een route uitgezet naar de Blautopf in Blaubeuren. De Blautopf is een bron waaruit heel helder zeer blauw kleurend water stroomt dat daar dan een riviertje vormt dat in Ulm in de Donau stroomt. Door de kalk in het water, waar het licht op weerspiegelt, krijgt het water zijn intens blauwe kleur, afhankelijk van de hoeveelheid regenval kleurt het water van donkerpaarsblauw tot fel turquoise. Het dorp erbij is middeleeuws met kerk en klooster en een apart badhuis voor de monniken. In deze heerlijke stilte van het binnenplein eten wij ons broodje en vangen dan de route terug aan maar nu niet weer door het dal van de rivier maar even een oversteek over een bergtopje, nu dat hebben we geweten het bleek 390 m. klimmen te zijn maar dan had Komoot wel een berggeiten pad gekozen, dus dat werd lopen en de fiets omhoogduwen, ook wel weer leuk en een prachtig bos. We werden beloond doordat daarna het merendeels afdalen was met af en toe weer een stukje stijgen. De snelheden liepen aardig op bij het naar beneden rijden dus blij met de schijfremmen. Met al het klimmen en dalen in de route waren onze fietsbatterijen aan het eind bijna leeg en wijzelf helemaal leeg. Dus beentjes omhoog en niets meer doen.

De hele dag was het al flink drukkend weer en in het begin van de avond barst een heftig onweer los wat wij vanaf ons plekje mooi zien komen aanrollen. Ook de volgende ochtend is het nog een grijze lucht en aangezien wij door onze onderbroeken heen raken gaan wij naar een wasserette in Ulm waar wij zowaar pal voor de deur kunnen parkeren. Met paraplu gewapend sprint ik een paar keer heen en weer om wasmachine en droger te starten, drinken wij een lekker kopje koffie en is alles weer schoon, een prima bestede ochtend. Wij hebben op weg naar de wintersport en de stacaravan in Zwitserland op heel veel autobanen in Duitsland gereden, wij kunnen ze dromen. Nu willen wij er dus niet één rijden maar het echte Duitsland zien, dus de komende dagen mooie routes zoeken!