Vandaag rijden wij Sofia binnen, onze eerste indruk is niet wauw wat een mooie stad, maar ach, buitenwijken zijn meestal niet mooi. We vinden vlak bij het treinstation een slordige maar bewaakte Parkeerplaats. We konden geen geschikte fietstour vinden om de stad te ontdekken dus boeken wij een wandeltour met gids door het stadscentrum. De volgende morgen gaan we met de metro, die ons vlot naar het centrum brengt, waar wij ons melden bij de startplek . Onze gids is Yoan een ware spraakwaterval vol historische kennis dus genieten. Sofia werd al bewoond door de Thracische stam de Serden vandaar de oude naam Serdica. Onder en in de stad bevinden zich dan ook nog vele resten uit die tijd maar ook van de vele veroveringen van na die tijd zoals van de Hunnen, de Byzantijnen, de Ottomanen en de Russen. In 1879 werd het de hoofdstad van vorstendom Bulgarije.

De tip van Yoan voor ons Nederlanders, die altijd overal willen fietsen, het is levensgevaarlijk in Sofia vanwege het rijgedrag van de Bulgaren. Maar het wandelen door het centrum is relaxt, er zijn veel autovrije wandelgebieden. Door de vele wisselingen van machthebbers hebben kerken, moskeeën en synagogen evenzovele veranderingen en naamwisselingen ondergaan. Dan zijn er de duidelijke verschillen tussen de bouwstijl van vóór de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende communistische tijd. We zien mooie neoklassieke gebouwen met zuilen en decoratie en gebouwen met weelderige versieringen uit de neobarok. Deze staan dan recht tegenover de lelijke fantasieloze betonnen Sovjet kolossen. Het beroemdste gebouw is de Alexander Nevski kathedraal gebouwd ter ere van de gevallen Russische soldaten bij het bevrijden van Bulgarije van de Ottomaanse bezetters. Vandaar de vernoeming naar de Heilige Russische Alexander Nevski, die beroemd is geworden door het verjagen van de Duitse ridderorden.

Eén van de oudste Bulgaarse kerken is de Hagia Sophia met zijn mix van Byzantijnse, Romeinse, Griekse en Islamitische invloeden. Er hebben minstens 5 tempels gestaan die zijn geannexeerd, getransformeerd, vernietigd en herbouwd. De stad is genoemd naar deze kerk. Bijzonder is zijn locatie, bovenop een oud kerkhof met veel graven eronder en in de buurt. We lopen dan ook door de catacomben waar heel veel archeologisch werk is verricht en graven uit de 3^e tot 6^e eeuw zijn blootgelegd. Ook de verschillende muren en vloeren van voorgaande kerken zijn daar nog gedeeltelijk te zien. Bizar om daar tussen te lopen.

Na deze wandeling lopen wij zelf nog wat rond en vinden één dag genoeg voor deze stad. De volgende dag besluiten wij flink kilometers te maken, de landen van voormalig Joegoslavië hebben voor ons nu geen prioriteit. Het klinkt een beetje blasé maar daar zijn we al vaak geweest, Yvonne al als kind met haar ouders en wij samen en later met onze kinderen hebben hier al veel gezien. We trekken dus in 2 dagen zo’n 1.000 km naar het noorden. Hebben wat echte grenscontroles met stempels, binnen kijken in de camper en file voor de grens. Ook in Slovenië zien we paard en wagen op de weg maar deze zijn toch heel anders, geen werkpaarden maar mooie uitgedoste mensen in hun sjees die naar een viering gaan. We kunnen in de verte de hogere Alpentoppen al zien.

Lange dag afstanden betekent snelwegen rijden. Daar betalen we op verschillende manieren tol in poortjes en met kastjes op het voorraam van de camper geplakt. Dan komen wij aan bij de Karawankentunnel die ons van Slovenië in Oostenrijk laat binnenrijden. Ook hier moet tol worden betaald maar aangezien wij een DarsGo-kastje in en voor Slovenië hebben gekocht rijden wij door het poortje van DarsGo. In Oostenrijk aangekomen willen wij een OBU-kastje voor de Oostenrijkse tol kopen maar het hele systeem is deze zondag in onderhoud dat gaat dus niet lukken. De persoon aan het loket zegt dat de kastjes niet werken in de Karawankentunnel, dat brengt ons in verwarring dus wij rijden nog een keer terug naar Slovenië om alsnog tol te betalen. Bij de Sloveense tolpoort blijkt dat de Oostenrijkse informatie verkeerd was we hadden wel betaald alleen de Oostenrijkse kastjes werken niet in de tunnel, de Sloveense wel. Heerlijk al die verschillende tolsystemen, zo lekker duidelijk maar niet heus, hebben we 3 keer de Karawankentunnel betaald en gereden. Maar goed na bellen met de Oostenrijkse Tolcentrale mogen wij vandaag gewoon verder rijden zonder tolkastje.

We strijken neer op een boerencamping aan een rivier en vlak voor de Großglockner Hochalpenstraße met prachtig zicht op de majestueuze reuzen van de Alpen. De volgende dag pakken wij de fietsjes en rijden een heerlijke route langs het riviertje en als het gestaag klimmen iets te veel wordt keren wij gewoon om en freewheelen lekker terug. In Nederland zijn wij druk met onze dijken en andere waterwerken maar het onderhoud in de bergen is ook een vak apart. We zien heel wat mannen in de touwen hangen. De volgende dag is het mooi weer dus de ideale dag om de Großglockner Hochalpenstraße te rijden. Die hebben wij zo’n 30 jaar geleden met de kinderen ook al eens gereden maar het blijft verrassend en imponerend. Een prachtige route met geweldige vergezichten we stappen regelmatig uit voor een mooi vergezicht, alpenmarmotten en foto’s. Genieten!

Aan de andere kant van het massief strijken wij neer op een camperplek bij Maria Alm. Dit heeft een nostalgisch tintje, daar hebben wij 45 jaar geleden onze eerste gezamenlijke wintersportvakantie gehouden. Voor mij (Yvonne) was dat de eerste keer op ski’s, ik herinner mij nog dat mijn voeten helemaal bont en blauw waren van de huurschoenen dus het jaar daarop eigen schoenen gekocht. De volgende dag even op de fiets Maria Alm verkennen en kijken of wij nog iets herkennen, de skipiste zagen we meteen maar het pension was even zoeken want het dorp is enorm veranderd en er is veel nieuwbouw gekomen.

Daarna rijden we een klein stukje verder naar een P4N in Berchtesgaden vanwaar wij het adelaarsnest van Hitler op de berg zien liggen en daar willen we morgen wel even op af. Om bij de parkeerplaats te komen van het bezoekerscentrum Ober Salzburg moeten wij een bergweg op waar onze camper weer met glans slaagt voor zijn test, stukken helling van 24 %. We rijden met transferbussen over een enkelbaans weg verder naar boven, lopen dan door een lange tunnel en gaan met de speciale lift 124 meter naar boven. Deze lift is helemaal voorzien van spiegels omdat Hitler last had van claustrofobie en zo lijkt de lift groter. Bizar de aanleg van deze locatie vooral als je in aanmerking neemt dat Hitler hier maar 17 keer is geweest. Na de bezichtiging dalen wij weer af en gaan het documentatiecentrum binnen, het is goed gedocumenteerd met een eerlijk en compleet verhaal. Op deze berghelling lag ooit het dorp Ober Salzberg maar door de komst van Hitler en zijn illustere aanhang is het dorp geheel overgenomen door de Nazi’s, door de bombardementen begin 1945 compleet van de aardbodem verdwenen. Aan het einde van de rondgang lopen we door een deel van het gigantisch grote bunkercomplex wat onder het dorp is aangelegd.

We blijven in deze regio en vinden een camper parkeerplaats bij een Italiaans restaurant waar we de hele middag Italiaanse muziek op het terras horen, dat in combinatie met de zeer warme avond lokt ook ons natuurlijk naar dat terras voor een Italiaanse maaltijd. En dan de volgende dag weer treintjes, we gaan naar het complex Traumwelt van Hans Peter Porsche, inderdaad die van de sportauto. Hij is een verzamelaar van oud blikken speelgoed en vond dat hij dat toegankelijk moest maken voor de mensen. Maar het kind in hem was er ook nog steeds en de treinbaan van zijn jeugd lokte, dus er werd opdracht gegeven tot de bouw van een immense modeltreinbaan. Bij binnenkomst eerst een info hal over de familie Porsche en de auto en dan dwalen wij door zalen vol met een enorme hoeveelheid blikken speelgoed van tinnen soldaatje tot carrousel stoommachine en hele complete blikken treinbanen. Dat Marcel zich tot dit complex aangetrokken voelde snap ik want deze man was ook nog gek op stripfiguren en verzamelde van alles en nog wat, zelfs Smurfen. Daarna gaan wij de modeltreinbaan bekijken, die is echt immens groot met een enorm 5 meter hoog bergmassief en een spectaculaire lichtshow voor een dag- en nacht scenario. Wij dwalen rond en doen toch weer wat ideeën op voor de kleine baan die Marcel thuis aan het bouwen is. Suf gesjokt besluiten wij om in het Porsche-restaurant te lunchen voordat we verder rijden. Als we net beginnen aan onze maaltijd komt Hans Peter Porsche zelf binnenlopen met een gezelschap, het is een aimabele man, groet ons en wenst ons een smakelijke maaltijd. Als wij na onze lunch naar buiten gaan maakt hij (2 treinengekken onder elkaar) nog even een praatje met Marcel. Geïnspireerd rijden wij verder.

Ondertussen is er bij het thuisfront ietwat onrust, onze jongste kleinzoon van 7 maanden gaat de hele week ziekenhuis in ziekenhuis uit voor diverse onderzoeken en moet nu enkele dagen in het AMC blijven en aan het infuus. Dat geeft bij ons ook onrust en wij besluiten naar huis te rijden, onze dochter heeft ons nodig.

Dit blog schrijf ik terwijl wij alweer thuis zijn, gelukkig is de aandoening van onze kleinzoon te bestrijden met antibiotica en is hij nu weer thuis met een langdurige antibioticakuur.

Zo is onze mooie reis, iets eerder dan gepland, weer aan het einde gekomen en bedanken wij al onze lezers voor het meereizen en hun leuke reacties. Als wij weer op reis gaan melden wij ons weer. Tot ziens!